دراین پژوهش اثر باکلوفن (آگونیست گیرنده (GABAB، روی میانگین غلظت هورمون رشد، تیروکسین و تری یدوتیرونین مورد بررسی قرار گرفت. دراین مطالعه، دوازده راس گاو شیری نژاد هلشتاین به چهار گروه تقسیم گردیده و در هر گروه به هر راس دام روزانه به ترتیب 25، 50، 75 و 100 میلی گرم باکلوفن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت چهار روز تزریق شد. خونگیری روزانه یک بار به مدت هشت روز انجام گرفت و غلظت هورمون رشد، تیروکسین و تری یدوتیرونین نمونه های پلاسمای خون گاوها با استفاده از روش RIA اندازه گیری و ثبت شد. این مطالعه نشان داد که این تیمارها میانگین غلظت هورمون رشد و تیروکسین پلاسما را افزایش دادند (P<0.01). دوزهای 25، 50 و 75 میلی گرم باکلوفن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن میانگین غلظت هورمون تری یدوتیرونین را کاهش داد (P<0.05)، درحالی که تزریق 100 میلی گرم باکلوفن به ازای هر کیلو گرم وزن بدن غلظت آن را افزایش داد (P<0.05).

مقدمه: نوروپپتید (NPY)Y، فراوان ترین پپتید موجود در مغز پستانداران است که نورون های مولد آن در هسته های Arcuate و Paraventricular هیپوتالاموس تجمع یافته اند و بر ترشح فاکتورهای هاپوفیزیوتراپیک اثر گذارند. در این تحقیق اثر تزریق درون رگی NPY بر غلظت هورمون های تیروکسین (T4) و تری یودوتیرونین (T3) در سرم بز بررسی گردید.روش ها: شانزده بز نر سانن به چهار گروه تیماری تقسیم شدند. تیمارها شامل تزریق روزانه 0، 10، 20 و 40 میکروگرم NPY به ازای هر کیلوگروم وزن بدن بود که به ترتیب C، L، M و L نامیده شدند. دوره آزمایش 13 روز متوالی بود که به سه مرحله تقسیم شد؛ مرحله ی قبل تزریق (روز 3-1)، تزریق (روز 10-4) و بعد تزریق (روز 13-11). در کل آزمایش خونگیری از رگ وداج در ساعت 9 صبح صورت می گرفت ولی تزریق ها فقط در ساعت 8 صبح مرحله تزریق در سرخرگ کاروتید انجام می شد. سرم نمونه های خونی جمع ‎آوری و برای اندازه گیری غلظت هورمون به روش Radioimmunoassay استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تیمار H باعث افزایش 11 برابری در غلظت T4 و افزایش 4 برابری در غلظت T3 نسبت به تیمار C (شاهد) شد (P<0.001). تیمار M نیز غلظت T4 و T3 را به طور معنی داری افزایش داد (P<0.001). اثر تیمار L بر غلظت T4 افزایشی و معنی دار بود (P<0.001) ولی بر غلظت T3 اثر معنی داری نداشت (P=0.877). اثر تحریکی NPY گذرا بود زیرا در مرحله بعدی تزریق، غلظت T4 و T3 در تیمارهای L، M و H روند نزولی به خود گرفت ولی همچنان نسبت به تیمار C به طور معنی داری بالاتر بود.نتیجه گیری: مطالعات گذشته در جوندگان، اثر مهاری NPY بر غلظت هورمون های تیروئیدی را نشان داده بود ولی در این تحقیق اثر کاملا تحریکی و وابسته به دز NPY بر ترشح این هورمون ها در بز مشاهده شد. بنابراین ما اثر تحریکی NPY بر محور تایروتروپ در نشخوارکنندگان را پیشنهاد می کنیم. این مغایرت می تواند ناشی از متدولوژی متفاوت و یا تفاوت در عملکرد چارچوب نورواندوکرین کنترل کننده محور تایروتروپ در نشخوارکنندگان با جوندگان باشد.

در تشخیص اختلالات تیروئید اندازه گیری غلظت های T3 و T4 می بایست با احتیاط تفسیر گردد چرا که تفاوت های قابل توجهی در مقادیر این مواد بسته به سن و نژاد دام ها و درجه حرارت محیط وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین و مقایسه غلظت های سرمی دو هورمون T3 و T4 در اسب های نژاد عرب و در دو فصل گرم و سرد در شهرستان اهواز بود. بر این اساس 50 راس اسب مورد مطالعه قرار گرفته و غلظت دو هورمون فوق با روش رادیوایمونواسی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که غلظت متوسط دو هورمون T3 و T4 در مجموع و بدون در نظر گرفتن فصل، سن، و جنس به ترتیب 118.9±4.3 نانوگرم در دسی لیتر و 0.86±0.07 میکروگرم در دسی لیتر بوده است. غلظت سرمی T3 در فصل سرد به صورت معنی داری بیشتر از فصل گرم بود (P<0.05). همچنین سطح سرمی T4 در فصل سرد بیشتر از فصل گرم بوده اما اختلال بین دو فصل از نظر آماری معنی دار نبود. اگرچه غلظت T3 و T4 در جنس نر بیشتر از جنس ماده تعیین گردید اما اختلاف بین دو جنس از نظر آماری معنی دار نبود. اختلاف بین گروه های سنی مختلف (کمتر از 2 سال، 2-10 سال و بیشتر از 10 سال) نیز غیر معنی دار بود. نتایج این بررسی نشان داد که مقادیر T3 و T4 اسبان عرب منطقه با بعضی از نژادهای دیگر تقریبا هم اندازه و با بعضی دیگر متفاوت می باشد.

زمینه مطالعه: هورمون های تیروئیدی از جمله مهمترین عوامل موثر در تنظیم سوخت و ساز و متابولیسم انرژی و پروتئین در نشخوارکنندگان هستند. هدف: در مطالعه حاضر، وضعیت هیستوپاتولوژی غده تیروئید و ارتباط آن با مقادیر سرمی هورمون های تیروئیدی در گاومیش رودخانه ای در شهرستان اهوازمورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: برای انجام این مطالعه از 89 راس گاومیش ( 66 ماده، 23 نر) نمونه گیری از خون و غده تیروئید به عمل آمد. نمونه های واجد هر دو لب غده تیروئید از هر دام، پس از انتقال به آزمایشگاه پاتولوژی و تهیه مقطع، به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شده و تحت بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند. مقادیر سرمی هورمون های 3 T و 4 T با استفاده از روش الیزا اندازه گیری شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که 31 راس (8/34 درصد) واجد ضایعات پاتولوژی در غده تیروئید بودند که از نظر نوع و فراوانی، این ضایعات به ترتیب شامل؛ هیپرپلازی موضعی (5/31 درصد)، متاپلازی (2/2درصد) و تیروئیدیت مزمن (1/1 درصد) بود. توزیع ضایعه بر اساس جنس نیز نشان داد که 3/30 درصد از گاومیش های ماده و 2/52 درصد از گاومیش های نر واجد ضایعه بودند. مقایسه میزان هورمون های 3T و 4T در دام های سالم و ضایعه دار نشان داد که فقط مقادیر سرمی هورمون T4 در دام های سالم به طور معنی داری بیشتر از دام های دارای غده تیروئید واجد ضایعه است (02/0P=). نتیجه گیری نهایی: در پایان این مطالعه نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین مقادیر سرمی 3T و 4T در گاومیش های دارای ضایعه وجود دارد(05/0P<، 4/0 r=)، در حالی که این ارتباط در دام های سالم بسیار ضعیف است(05/0P>، 1/0 r=).

سابقه و هدف: عنصر ید جزء ساختمانی هورمونهای تیروئیدی ( T3 و T4) است که برای حیات پستانداران ضروری است. کمبود ید باعث تولید ناکافی هورمونهای تیروئیدی می شود که به شکل اولیه به دلیل فقر آن در خاک رخ می دهد. عنصر سلنیم نیز از طریق شرکت در ساختمان سلنوپروتئینهایی که شکل غیر فعال T4 را به شکل فعال T3 تبدیل می نمایند، در سوخت و ساز هورمونهای تیروئیدی شرکت می کند لذا کمبود سلنیم می تواند تاثیر یدرسانی را با اخلال روبرو سازد. هدف این تحقیق، بررسی اثر مکمل دهی ید بر غلظت هورمون های تیروئیدی در میش های داشتی در معرض کمبود ید در شرایط کمبود یا کفایت سلنیم بود.مواد و روش ها: یک گله گوسفند داشتی در منطقه ای که قبلا کمبود سلنیم و ید در آن گزارش شده است انتخاب گردید. در این گله، تعداد 30 راس میش جوان ( شکم زایش 2-3) از توده نژاد فراهانی با وزن بدن مشابه ( 6 ± 47 کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه شامل شاهد و دو گروه آزمایشی تقسیم شدند. گروه آزمایشی اول و دوم مقدار 390 میلی گرم ید به شکل اتیل استر اسیدهای چرب روغن دانه گیاه گلرنگ را در اواخر آبستنی در انتهای فصل زمستان و گروه آزمایشی دوم، مقدار 10 میلی لیتر مکمل سلنیم به شکل تزریق زیر جلدی دریافت نمودند. غلظت هورمون های تیروئیدی شامل تری یدو تیرونین و تیروکسین، ید معدنی سرم خون و غلظت سلنیم سرم خون قبل از شروع آزمایش و ماهیانه تا ماه سوم در گروه های آزمایشی اندازه گیری و مقایسه شد.یافته ها: غلظت ید معدنی سرم در گله آزمایشی در شروع آزمایش53/15 میکروگرم ید در لیتر و غلظت سلنیم سرم خون 73/79 نانوگرم در میلی لیتر بود که هر دو در محدوده کمبود قرار داشت. مکمل دهی ید باعث افزایش معنی دار غلظت ید معدنی سرم خون در گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد در هر سه ماه نمونه برداری شد (01/0 P <). مکمل دهی سلنیم نیز باعث افزایش معنی دار غلظت سلنیم سرم خون در گروه مکمل سلنیم و ید در مقایسه با مقدار پایه و گروه آزمایشی مکمل ید و شاهد در تمام ماههای آزمایش گردید(01/0 P <). افزایش غلظت هورمون T4 در گروه مکمل ید و گروه مکمل ید و سلنیم نسبت به مقدار پایه و گروه شاهد در ماه اول آزمایش به دنبال مکمل دهی ید مشاهده گردید. غلظت این هورمون در ماه دوم و سوم در گروه مکمل ید، بیشتر از شاهد و گروه مکمل ید و سلنیم بود. ید رسانی باعث افزایش غلظت T3 در ماه اول و دوم آزمایش نسبت به مقدار پایه شد و مکمل دهی سلنیم همچنین باعث افزایش معنی دار غلظت T3 در ماه اول و دوم آزمایش در گروه مکمل ید و سلنیم نسبت به گروه مکمل ید و شاهد گردید. افزایش غلظت هورمونهای تیروئیدی به دنبال مکمل دهی ید نشان داد که ساخت این هورمون ها تحت تاثیر کمبود ید قرار داشته اند. مکمل دهی سلنیم با افزایش غلظت T3 در ماه اول و دوم و کاهش نسبت معنی دار T4 به T3 در ماه دوم، نشان داد که تاثیر ید رسانی در شرایط کفایت سلنیم بهتر صورت می گیرد.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده تاثیر مکمل ید مورد استفاده در افزایش غلظت ید معدنی سرم می باشد همچنین افزایش تولید هورمونهای تیروئیدی به دنبال ید رسانی حاکی از اثر محدود کنندگی کمبود ید بر ساخت این هورمونها در شرایط کمبود است. در شرایط کمبود سلنیم، اثر مکمل دهی ید بر تولید هورمون T3 می تواند محدود شود.

به منظور بررسی اثر سن، جنس، آبستنی و شیرواری بر غلظت سرمی هورمون های غده تیرویید بزهای ایرانی، نمونه های خون 102 راس بز ایرانی در سنین مختلف )کوچکتر از 1، 2-1، 3-2، 4-3، 5-4 و بزرگتر از 5 سال(، دو جنس نر و ماده و وضعیتهای آبستن و غیرآبستن و شیروار و غیرشیروار تهیه شدند. در سرم بزهای مورد مطالعه، غلظت تیروکسین (T4)، تری یدوتیرونین (T3)، T3 uptake و شاخص تیروکسین آزاد (FTI) مورد سنجش قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهند که میزان T3، T4 و FTI سرم خون بز در گروههای سنی مختلف اختلاف آماری معنی دار دارند (P<0.05). غلظت T4 سرم در دو جنس نر و ماده اختلاف آماری معنی دار دارد (P<0.05) به طوری که غلظت T4 سرم در بزهای ماده بیشتر از بزهای نر است. میزان T3، T4 و FTI سرم در بزهای غیر آبستن بیشتر از بزهای آبستن و میزان T3 uptake در بزهای آبستن بیشتر از بزهای غیرآبستن است. غلظت T3، T4، T3 uptake و FTI سرم خون بزهای شیروار و غیرشیروار هیچ گونه اختلاف آماری معنی داری نشان ندادند (P>0.05).

مقدمه و هدف: گیاه اسپند با نام علمی پگونوم هارمالا از خانواده زیگوفیلاسه با داشتن ترکیباتی نظیر؛ آلکالوئیدها، ساپونین، استروئید و لیگان در طب سنتی به عنوان دارویی که دارای فعالیت های ضدباکتریایی، ضدقارچی، ضدتوموری، بازدارنده آنزیم مونوآمینواکسیداز، محرک سیستم عصبی و تعدیل کننده فعالیت های آندو کربنی می باشد مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عصاره دانه گیاه اسپند بر سطوح پلاسمایی هورمون های محور هیپوفیز ـ تیروئید بود.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی است که در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج بر روی 50 سرموش صحرایی نر بالغ ن‍ژاد ویستار با وزن تقریبی 260-320 گرم انجام شد. در این مطالعه حیوانات به 5 گروه، شامل؛ گروه های کنترل، شاهد و 3 گروه تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل تحت هیچ تیمار خاصی قرار نگرفت، گروه شاهد به مدت 17 روز و روزانه به میزان 1 سی سی آب مقطر به صورت خوراکی دریافت کرد و گروه های تجربی نیز به مدت 17 روز و روزانه به ترتیب90 ، 180 و 270 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره دانه گیاه اسپند را به صورت خوراکی دریافت داشتند. در روز هجدهم پس از خون گیری از حیوانات با روش رادیو ایمونواسی سطوح پلاسمایی هورمون های محرک تیروئید، تیروکسین و تری یدوتیرونین اندازه گیری شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPPS و آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: این مطالعه نشان داد عصاره دانه گیاه اسپند در دوزهای حداقل و حداکثر سطوح پلاسمایی هورمون محرک تیروئید و در دوزهای متوسط و حداکثر سطوح پلاسمایی هورمون های تیروکسین و تری یدوتیرونین را به طور معنی داری کاهش می دهد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بیانگر آن است که از عصاره دانه گیاه اسپند می توان پس از انجام تحقیقات تکمیلی در درمان پرکاری تیروئید استفاده نمود.

این تحقیق با هدف ساخت و بررسی کارایی روغن بادام زمینی ید دار شده در پیشگیری از عوارض کمبود ید در گوسفند انجام شد. ابتدا اتیل استر ید دار شده اسیدهای چرب روغن بادام زمینی ساخته شد سپس یک گله گوسفند داشتی با سابقه کمبود ید انتخاب گردید و در این گله، تعداد 30 رأس میش جوان از توده نژاد فراهانی با وزن بدن مشابه (4 ± 42 کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه شامل شاهد و دو گروه آزمایشی (سه تیمار و 10 تکرار) تقسیم شدند. گروه آزمایشی اول، مقدار 390 میلی گرم ید به شکل اتیل استر اسیدهای چرب روغن بادام زمینی و گروه آزمایشی دوم، همین مقدار ید را از مکمل مشابه خارجی با نام تجارتی دپودین (®Depodine ) در اواخر آبستنی در انتهای فصل زمستان دریافت کردند. مدت زمان اجرای آزمایش سه ماه بود که طی آن غلظت ید معدنی سرم و هورمون های تیروئیدی شامل T3، T4 در شروع آزمایش و ماهیانه در گروه های آزمایشی اندازه گیری و مقایسه شد. هر دو مکمل ید باعث افزایش معنی دار غلظت ید معدنی سرم خون در گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد در هر سه ماه نمونه برداری شدند ((01/0< P)و هر دو مکمل باعث افزایش تولید و غلظت هورمون های T4 و T3 در کل دوره آزمایش نسبت به مقدار پایه و گروه شاهد گردیدند ((01/0< P). نتایج نشان داد که ساخت این هورمون ها تحت تأثیر کمبود ید قرار داشته اند و مکمل تهیه شده در پیشگیری از عوارض کمبود ید در دام موثر و دارای اثر مشابهی با نمونه خارجی می باشد.

برای بررسی اثر جایگزینی کنجاله کانولا بجای آرد ماهی بر عملکرد ماهی قزل آلا، از کنجاله کانولا )حاوی 12.5 میکرومول بر گرم ماده خشک( در 5 سطح جایگزینی 10، 20، 30، 40 و 50 درصد بجای آرد ماهی، در قالب طرح کامل تصادفی به علاوه یک شاهد )صفر درصد(، در سه تکرار استفاده شد. کلیه جیره ها محتوی انرژی و پروتئین یکسانی داشتند. تعداد 216 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان انتخاب و در 18 وان )هر وان 12 قطعه ماهی( جای گرفتند و پس از دو هفته سازگاری، به مدت 56 روز با 6 جیره آزمایشی تغذیه شدند. این جایگزینی سبب ایجاد تفاوت آماری معنی داری در معیارهای مورد نظر در مقایسه با جیره شاهد )بجز شاخص وضعیت( نشد. نتایج این آزمایش نشان داد که جایگزینی کنجاله کانولا تا سطح 40 درصد به دلیل بهبود جذب نیتروژن و بهبود عملکرد ماهی قزل آلا امکان پذیر است. استفاده از کنجاله کانولا تا سطح 50 درصد جایگزینی باعث ایجاد تفاوت آماری معنی داری با جیره شاهد بر غلظت هورمون های تیروکسین و تری یدوتیرونین و نسبت تری یدوتیرونین به تیروکسین نشد. این نتایج نشان می دهد که کنجاله کانولا به عنوان یک منبع پروتئین گیاهی، جایگزین مناسبی برای آرد ماهی در جیره قزل آلای رنگین کمان می باشد.